woensdag 7 mei 2008

Een hotspot-zaak zonder hotspot

Op een van onze laatste ontmoetingen ging ik met mijn vriendin naar een horecazaak met een hotspot. In een straat waarin ik jaren geleden nog gewoond heb. Toen was die zaak (meer in detail: een fijnbakkerij annex koffiehuis) er nog niet. De koeken die je er kon krijgen waren heerlijk en het was er ook rustig. Achter het huis een mooie tuin. Mijn vriendin probeerde onmiddellijk te internetten met haar gsm, maar de hotspot deed het niet. Een hotspot-zaak zonder hotspot, zei ze bij het buitengaan. Een van haar typische, vrij komische uitspraken.

Ik ben duidelijk weer niet mee: internetten via de gsm, bloggen via de gsm zelfs (de zogenaamde moblogs), hotspots: het is allemaal (nog) niet aan mij besteed.

Een hotspot-zaak zonder hotspot: wel een mooie titel voor een blogpost, vond ik dadelijk. Beetje absurd. Typisch iets voor mij. Ik kreeg dadelijk het verwijt toegeslingerd dat ik alleen maar aan bloggen denk. En so what? Schrijvers proberen toch ook in het dagelijkse leven inspiratie op te doen? Waarom bloggers dan niet? Dus, met een tweetal weken vertraging: toch een blogpost met die titel, aangezien iemand hier toch informeert naar mijn laatste amoureuze strapatsen.

Vorige zaterdag: we hadden om half acht 's avonds afgesproken in een restaurant in de Gentse binnenstad. Zie dat je zeker op tijd bent, had ze me op het hart gedrukt. Ik word nogal gedrild, dat is zeker. Ik was bang voor parkeerproblemen op een zaterdagavond in de Gentse binnenstad. Resultaat: ik was een uur te vroeg!

Ik vond een parkeerplaats in de straat waarin ik woonde tot anderhalf jaar geleden. Het deed raar aan, zo ineens als een vreemdeling te belanden in een buurt waarin je jarenlang gewoond hebt. Het was prachtig weer. Een van de eerste echt mooie lenteavonden van het jaar.

Ik wandelde al mijmerend in de richting van de Graslei. Ik voelde me bijna Virginia Woolf in de roman Mrs. Dalloway: wandelend door een drukke stad al peinzend, stream-of-consciousness-gelijk. Veel volk op straat, ook op de terrasjes. Iedereen in een uitstekend humeur door het mooie weer. Zwoele sfeer zelfs. Ook de restaurants met terrasjes (vooral deze zelfs) deden al gouden zaken.

Op de Korenmarkt kwam ik Madame Poubelle tegen, de vrouwelijke tegenhanger van de Gentse Zakman. Het is een vrouw die ook altijd met een aantal plastic zakken rondloopt op straat. Ze parkeerde haar auto nogal dikwijls in onze straat toen ik nog in Gent zelf woonde. Die auto lag altijd vol ongelooflijk veel rommel. Onze Franstalige buurmeisjes doopten haar Madame Poubelle. Misschien moest iemand Zakman en Madame Poubelle maar eens bij elkaar brengen? Een moderne versie van het liefdesverhaal tussen Papageno en Papagena uit De Toverfluit van Mozart. Vogelman vindt Vogelvrouw.

Tegen half acht begaf ik me naar het restaurant. Zij kwam net uit de andere richting. Na een vluchtige kus gingen we aperitieven in de bar en daarna het restaurant in. Zij bestelde iets met halfverse tonijn. Ik wou de ervaring delen met haar en bestelde hetzelfde. Het eten was lekker, het restaurant niet echt supergezellig, nogal warm, druk, een bijna industrieel restaurant. Niet echt een romantische plek. Ik ben nogal moeilijk op dat gebied.

Hier stopt dit verslag. Wellicht zal ik sommige lezers ontgoochelen, nietwaar Zapnimf? Ik heb nogal wat geschreven in het begin over die prille romance. Begrijpelijk ook: waar het hart van vol is, loopt de mond, of in dit geval de blog, van over. Over de eerste posts was zij wel tevreden, heel tevreden zelfs, maar naarmate de informatie in latere posts gedetailleerder en gedetailleerder werd, zakte dat enthousiasme snel. Om uit te groeien tot mistevredenheid.

Uiteraard moet ik er rekening mee houden dat niet iedereen zijn privéleven breed uitgesmeerd wil zien op het internet, zelfs niet in een blog. Met enkel een summiere verhulling en herkenbaar voor velen. Tja, iedereen heeft natuurlijk zijn eigen grenzen. Voor de een liggen die wat verder dan voor een ander.

Dit maar om duidelijk te maken dat ik me op dit gebied zal moeten beperken, hoe spijtig dat ikzelf dat ook vind. En al zal me dat wel lezers kosten ook.

4 opmerkingen:

Anoniem zei

Silence is dus golden?

Anoniem zei

Sja sja sja. Natuurlijk kan ik dat wel begrijpen van uw vlam. Het voordeel is dat mijn lief ook een blog heeft en weet hoe het opslaan van dagelijkse gebeurtenissen meteen getoetst worden aan het feit of ze blogbaar zijn of niet.

Tussen haakjes, hebben jullie geen zin om ook af te komen? Dan kunnen we meteen je vriendin uitvragen ;-)

Anoniem zei

Ter info : een hotspot is eigenlijk ook een afgebakend deel van een afbeelding waaraan je een hyperlink vasthangt. Vb. een kaartje van België en van elke provincie maak je een hotspot. Klik je op Vlaams Brabant, dan verspring je naar de informatie of de webpagina over Vlaams Brabant.

Dollo zei

Aan een hotspot is er ook niet speciaal iets nieuws of iets van nieuwe technische kennis verbonden, denk ik. 't Is gewoon een plaats waar men draadloos kan surfen. De definitiev van Georgina moet ik nog even laten sudderen, mijn technisch hoofd staat af.