Deze namiddag ben ik in de Gentse bibliotheek aan het Zuid het rouwregister voor Hugo Claus gaan tekenen. Ik heb gesigneerd met wat ik een 'platitude' genoemd heb, een gemenplaats. Claus heeft met zijn geschrijf inderdaad de onsterfelijkheid bereikt. Bij wijze van spreken toch, of op een bepaalde manier. Monumentum are perennius, om mijn weinige Latijn te etaleren. Volgens mij sterven schrijvers niet echt zolang hun boeken gelezen worden.
Ik ben in de bibliotheek nog even gaan kijken in de boekencollectie zelf (de 'openkastcollectie', zoals dat in het bibjargon heet, als ik me niet vergis). Ik wou eventueel De Metsiers wel lezen (zie vorige post). Voor mij staat een jong meisje met een arm vol boeken. Ik merk één boek van Hugo Claus op.
Het moet wellicht het laatste geweest zijn dat er te krijgen was. Dedju! Want als ik op de boekenschappen kijk, is er bij 'Claus' enkel een lege ruimte te zien. Alle boeken uitgeleend. Bij de poëzie hetzelfde.
Naar de FNAC dan maar. Alleen Het Verdriet van België is er te krijgen, in enkele hardcover exemplaren die ze blijkbaar nog in voorraad hadden. Ik heb dat boek al. Niets aan te doen!
Terwijl ik terugloop naar waar mijn auto geparkeerd staat, kom ik op de Kouter voorbij De Standaard Boekhandel en loop toch nog eens binnen. Blijkbaar hebben ze zich daar op tijd bevoorraad, want er is een hele collectie Claus te krijgen, van de Oostakkerse Gedichten tot de belangrijkste romans (alleen De Metsiers was er niet bij - blijkbaar is dit boek vergeten of was het uitverkocht). Ik twijfel tussen De Hondsdagen en Het Jaar van de Kreeft. Ik loop buiten met het laatste. Volgens de berichten in de kranten is het een van de betere Claus-romans. Ik hoop het.
Claus mag tevreden zijn en zijn nabestaanden ook: welk groter eerbetoon kan je een schrijver brengen bij zijn overlijden dan een van zijn boeken te lezen? En blijkbaar zijn er velen die die mening delen. De Claus-verkoop zal boomen. En we mogen ons binnenkort ook aan enige publicaties over de overleden meester verwachten.
3 opmerkingen:
Goede keuze! Beetje ten onrechte vergeleken met Turks Fruit van Wolkers wegens de thematiek. De vertelstijl is totaal anders.
Het boek gaat over de relatie van Claus met Kitty Courbois. Niet de grootste diepgang, maar leest vlot weg. (Huh, straks verraad ik hier het plot nog;))
Het Jaar van de Kreeft was, samen met andere werken van Claus, vrijdag jl. nog tweedehands te koop in de Oxfam Bookshop.
http://www.oxfamsol.be/shops/gent/
En de mooiste hommage aan een schrijver, is inderdaad zijn werken (opnieuw) te lezen en te waarderen. Veel leesgenot.
Het jaar van de kreeft is één van de 'makkelijkere' romans die Claus heeft geschreven. Overigens zijn de Oostakkerse Gedichten verplichte kost, volgens mij.
Een reactie posten